این امتیازها باعث می شود تماشای "سن پطرزبورگ" به تجربه ایمفرح تبدیل شود. فیلم داستان دو جوان خلافکار خرده پا است که درگیر ماجرای پیدا کردن گنج می شوند، داستان غافلگیر کننده است. تا انتها فیلم از تماشاگر پیش است و نمی توان پیش بینی کرد فرجام ماجرای فرشاد (پیمان قاسمخانی) و کریم (محسن تنابنده) به کجا می رسد.

"سن پطرزبورگ" در شرایطی که فیلم خوب در سینمای ایران کمتر تولید می شود و کمتر می توان سلیقه و ذوق و خلاقیت در ساخت فیلم ها دید نشان دهنده اهمیتی است که گروه سازنده به شعور مخاطب داده اند. شوخی ها فکر شده است و همان طور که از پیمان قاسمخانی انتظار می رود، بیشتر طنز قصه بر دوش موقعیت های کمیک و طنز کلامی است. از همان نقطه آغاز تیتراژ جذاب فیلم مخاطب را با "سن پطرزبورگ" همراه می کند.

قصه زود راه می افتد و شخصیت ها به خوبی معرفی می شوند، فرشاد و کریم دو تیپ آشنا هستند. کریم لمپن خرده پایی است که ظاهر و سلوک و رفتارش در نقطه مقابل فرشاد است. جوانی خوش قیافه و جذاب که مبادی آداب به نظر می رسد. رفتار اجتماعی را می داند و می فهمد چطور بر دیگران تاثیر بگذارد. هوشمندی فرشاد بیشتر از کریم است و ساده لوحی و بدوی بودن کریم موتور حرکت قصه در بعضی موقعیت ها است.

"سن پطرزبورگ" مفرح است، شوخی ها خنده دار و شخصیت ها قابل لمس و دوست داشتنی است. حتی باز شدن گره ها در پایان قصه با همه فانتزی بودنش قابل باور است و پرونده موش و گربه بازی ها را خوب می بندد. پیمان قاسمخانی مانند متن هایی که برای مجموعه های تلویزیونی می نویسند با همه قشرها و گروهها در فیلمش شوخی می کند و طبق معمول شوخی هایش با روشنفکرها و طبقه مرفه خوب از کار درآمده است.

شاید عده ای کار بهروز افخمی به عنوان کارگردان را در "سن پطرزبورگ" ساده و راحت بدانند، اما مهمترین کاری که او به عنوان کارگردان انجام داده وفادار بودن به قصه و هدر ندادن جذابیت های آن بوده است. افخمی بدون آنکه حضورش را پشت دوربین به رخ بکشد قصه را روایت کرده و این یکی از بهترین امتیازهای "سن پطرزبورگ" است.

فیلم سینمایی "سن پطرزبورگ" به کارگردانی بهروز افخمی و بازی محسن تنابنده، پیمان قاسمخانی، شیلا خداداد، اندیشه فولادوند و امین حیایی از چهارشنبه ۲۸ مهرماه روی پرده رفته است.

مهر